اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بر کیفیت خواب و اضطراب بیماران سندرم روده تحریک پذیر

مقدمه: اختلال در کیفیت خواب و اضطراب از جمله علایم شایع در بیماری سندرم روده تحریکپذیر به شمار می آیند. در دههی اخیر رفتار درمانی دیالکتیکی به عنوان یکی از درمانهای موثر در درمان بسیاری از اختلالات معرفی شده است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بر کیفیت خواب و اضطراب بیماران سندرم روده تحریک پذیر است. روشها: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد و انتساب تصادفی) می باشد. نمونه ی آماری پژوهش، شامل 30 بیمار مبتلاء به سندرم روده تحریک پذیر بود که از میان کلیه بیمارانی که در سال 1393 به مراکز درمانی شهر تبریز مراجعه کرده بودند و پس از مصاحبه، دریافت ملاک های تشخیصی rome-iii و تکمیل پرسشنامه کیفیت خواب پترزبرگ و اضطراب بک، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده (15 نفر برای هر گروه) انتخاب شده و در دو گروه آزمایشی وشاهد قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره 8 جلسه ای (هفته ای یک جلسه گروهی 90 دقیقه ای به مدت دو ماه) رفتار درمانی دیالکتیکی در گروه آزمایشی، به منظور سنجش متغیر وابسته (کیفیت خواب و اضطراب)، مجددا پرسشنامه کیفیت خواب و اضطراب به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. سپس داده های جمعآوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس در نرم افزارspss v.20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی در کاهش کیفیت خواب و اضطراب بیماران سندرم روده تحریک پذیر در گروه آزمایشی به طور معناداری موثر بوده است؛ به طوری که بعد از انجام مداخله، میانگین نمرات کیفیت خواب و اضطراب کاهش یافتند. نتیجه گیری: رفتار درمانی دیالکتیکی می تواند باعث افزایش کیفیت خواب و کاهش میزان اضطراب در بیماران مبتلاء به سندرم روده تحریکپذیر گردد. بنابراین این مداخله به عنوان درمانی موثر در بهبود این نشانهها کاربرد دارد و می توان با اجرای آن به بهبود وضعیت روانی مبتلایان به سندرم روده تحریکپذیر کمک کرد.